Sonuç

Tasarım eğitimi, az gelişmiş bir ekonomide, öğrenci ile üreticiye, iki ayrı koldan verilmeli. Yasa koyucu ile öğretim görevlileri, uyum ve işbirliği içinde bu eğitim için birlikte çalışmak zorundadırlar. Kendiliğinden doğmamış / gelişmemiş tasarım bilincini, eğitim sistemi ve ekonomiye / teknolojiye kazandırmanın tek bir yolu vardır: planlı / sistemli eğitim programları ile özgün tedbirler / yaptırımlar / teşvikler uygulamak.

Unutmamak gerekir ki, tasarımcı ile üretici arasında, ekonominin arz-talep kanunları vardır. Basın-yayın organlarında, salonlarda, sergilerde / fuarlarda... üreticilere tasarımın gerekliliğini göstermenin / kabul ettirmenin tek yönlü ve kısır bir çabadan öteye geçebilmesi için, yasa koyucunun kendi üzerine düşen görevleri yerine getirmesi de yetmez. Zaten bu yazının amacı, madalyonun bu yüzü ile ilgili değil. Çünkü; çabaların meyve verdiğini, tasarımcının değil, tasarım bilincinin kabul gördüğünü, yasa koyucunun bütün olanakları üreticinin önüne serdiğini ve üreticinin "talep" yaptığını varsayalım. Arz nerede?.. Bir avuç gönüllü çalışan, çoğunluğu öğretim üyesi tasarımcıların arkasında, piyasa taleplerine cevap verebilecek bilgi birikimi / yetenek ve bilince sahip (ve hevesli) kaç tasarımcı / tasarım öğrencisi var ?..

Az gelişmiş bir ülkede tasarımın evrensel aşamaya gelebilmesi, otorite -tasarımcı - imalatçı / ihracatçı üçgeninde tasarım bilincinin birlikte oluşturulmasına bağlıdır. Ancak, üçüncü unsur, imalatçı / ihracatçı ayağı (KOBİ), bu üçgende edilgen bir rol taşımaktan öteye gidemez. Tasarımcıya olan bilinçli talebi diğer iki ayak tarafından karşılanmadığı zaman, ya tasarımı ya da doğrudan ürünü ithal etmekten veya fasonculuktan başka hiçbir çıkar yolu olmayacaktır.

Gelişmiş ülkelerdeki süreçleri aynen yaşamaya çalışmak (bu süreçlerin yaşanmasını beklemek), bugün uygulamakta oldukları tasarım eğitimi / disiplini / yol ve yöntemleri ile tasarıma bakış açılarını ve hatta kullandıkları dili bile olduğu gibi kopyalamak, girdabın hep dibinde kalmak demek.
Az gelişmişliğin toplumsal ve ekonomik sorunlarının farkında ve mesleki sorumluluk bilincine sahip aydın tasarımcılarımızın tartışması gerekiyor.

TABLO - 1

TABLO - 2

TABLO - 3