Özet:

Otoinşa tanımı:
Otoinşa teknolojileri 1986'da ABD'nde ticari olduğu ilk yıllarda sadece hızlı model ve prototip imalatı amacıyla geliştirilip kullanıldığından, bu teknolojiler, kapsamı ve anlamı bakımından çok uygun olan "Autofabrication" (otoinşa) veya "Automated Fabrication, AF " yerine çoğunlukla "Rapid Prototyping, RP " (hızlı prototipleme) adıyla anılmıştır. Sonraları, gelişen teknoloji ve açılan yeni uygulama sahaları ile birlikte artık bu ismin yetersiz ve dar kapsamlı kaldığı ilgili çevrelerce de kabul edilmesine rağmen ilk yıllarda verilen bu isme piyasa alışmış olduğu için değiştirmek mümkün olmamıştır. Otoinşa teknolojileri için daha birçok farklı isimlendirme ve kısaltmalar kullanılabilmektedir; Bunlardan bazıları, "Additive Fabrication, AF ", "Additive Manufacturing, AM ", "Solid Freeform Fabrication, SFF", (katı, serbest şekilli inşa),  "Free Form Fabrication, FFF", "Layered Manufacturing" (katmanlı imalat), "3D Printing" (3 Boyutlu Yazıcı) şeklindedir...

Tasarıma sıfırdan başlanabileceği gibi halihazırda var olan bir model veya cismin 3 boyutlu tarayıcılar ile taranmasıyla elde edilen veri de kullanılabilir. Mesela bir ürün tasarımcının kil kullanarak yaptığı yeni bir ergonomik telefon ahizesine ait geometri verisi bu sayede bilgisayara aktarılarak üzerinde istenilen değişiklikler yapılır. Piyasada çok değişik tipte 3 boyutlu tarayıcılar vardır. Lazer ışınlı ve temaslı (mekanik) tarayıcıların cismin sadece dış yüzeyine ait veriyi toplayabilmelerine karşın, bilgisayarlı tomografi, cismin iç yapısına ait özellikleri de algılayabilir. Tomografi, mühendislikle birlikte daha ziyade tıpta kullanılan bir 3 boyutlu tarama tekniğidir.

3D model tanımında STL Formatı:
Tasarlanan 3 boyutlu model geometrisi çoğunlukla STL formatında tanımlanarak otoinşa cihazlarına aktarılır. STL formatı ilk defa 1988 yılında 3D Systems firması adına Albert Consulting Group tarafından geliştirilmiş ve kullanım kolaylığı sebebiyle bu format kısa sürede yaygınlaşarak piyasada bir standart haline gelmiştir. STL "STereoLithography" anlamına gelen ve her türlü 3D geometriyi biribirine bağlı üçgen şeklindeki düz yüzeylerle ifade eden bir formattır. Eğimli yüzeylere sahip bir parçanın üçgenlerle ifade edilmesi belli bir hata payı oluşturur ama üçgen sayısının yeterince fazla tutulması sayesinde CAD dosyasındaki hata payı üretim hatasının altına indirilebilir. Günümüzde hemen hemen tüm 3D CAD yazılımları STL formatında çıktı verebilmekte ve her otoinşa cihazı da bu formatı kabul etmektedir. Fakat 3D CAD yazılımları hatalı STL çıktısı verebilmektedirler. Hatalı STL dosyaları düzeltmek için ise ayrı yazılımlar geliştirilmiştir.
Daha sonraları, STL formatı kadar yaygın olmayan, firma veya cihaza özel farklı formatlar da geliştirilmiştir...

İnşa sırasında destek yapısı kullanımı:
Bu imalat yöntemi bir bina inşasına çok benzemektedir, gerekli durumlarda sonradan kaldırılmak üzere destek malzemeleri kullanılır.

İki katlı betonarme bir yapı ve merdivenlerini gösteren sağdaki resim, inşa sırasında sonradan kaldırılmak üzere kullanılan destek ve kalıp uygulamasına güzel bir örnek teşkil etmektedir.

İki temel destek destek yapısı tekniği:

Otoinşa teknolojilerinde temelde iki türlü destek yapısı kullanılmaktadır:
Solda: Çevreleyici destek kullanımı görülmekte. Bu yöntemde üretilen parça dışındaki tüm boşluğa farklı kimyasal özelliğe sahip bir destek malzemesi doldurulur. Daha sonra bu destek malzemesi, sıcaklık veya çeşitli kimyasal sıvılara maruz bırakılarak ayrıştırılır.
Sağda: Sadece gerekli kısımlara konulan sütunlu destek yapısı. Bu teknikte genellikle ana inşa malzemesi kullanıldığı gibi farklı bir destek malzemesi de kullanılabilir. İnşa sonrası destek malzemesi manuel olarak kırılıp sökülebileceği gibi, kimyasal yolla veya ısıyla eritilerek de asıl parçadan ayrılabilir.

Bu mekanizma, çevreleyici destek malzemesi kullanan Cubital/SGC teknolojisi ile üretimiştir. Yıllar sonra aynı mekanizma Stratasys/FDM teknolojisi ile de üretilmiştir.